zaburzeniaodzywiania

Fakty i mity o anoreksji

• Na anoreksję chorują tylko kobiety – mit - to choroba głównie kobiet, ale 6% chorujących ( tendencja wzrostowa) to mężczyźni

• Anoreksja to choroba nastolatek z bogatych domów – mit – to choroba głównie nastolatek (ale nie tylko). Powodem są głównie zmiany fizyczne i emocjonalne zachodzące w czasie dojrzewania, a nie pochodzenie czy majętność

• Anoreksja to fanaberia, a najlepszy sposób na wyjście z niej to zacząć normalnie jeść – mit – to poważne zaburzenie psychiczne

• Ktoś, kto zjada 3 posiłki dziennie nie ma anoreksji – mit- osoby dotknięte chorobą potrafią stwarzać pozory jedzenia. Poza tym liczy się kaloryczność i jakość posiłków

• Anoreksja to problem jednostki - mit – choruje jedna osoba, ale leczenie wymaga zaangażowania całej rodziny

• Anoreksja powoduje zmiany hormonalne - prawda – następują zaburzenia hormonalne ( zanik miesiączki, pojawienie się dodatkowego owłosienia itp. )

• Na anoreksję mogą cierpieć młodsze dzieci - prawda – chorują 10-latki. Chorują też 4-latki, ale przyczyna są zaburzenia łaknienia a nie np. wygląd.

• Anoreksja jest nieuleczalna – mit – jest chorobą długotrwałą, przewlekłą i z nawrotami,ale można z niej wyjść. Im krócej się cierpi na anoreksję , tym większa szansa na całkowite wyzdrowienie.

• Anorektyk ma kontrolę nad swoim ciałem – mit – początkowo takie jest podłoże choroby, ale uzależniając się tracimy kontrolę nad sobą. ( choroba przejmuje kontrolę nad chorym)

• Anoreksja może powodować bezpłodność – prawda- często zachodzące zmiany hormonalne są nieodwracalne.

Czym jest bulimia?

Bulimia to choroba psychiczna, związana z zaburzeniami odżywiania. Definiowana jest w medycynie, jako żarłoczność psychiczna oraz „wilczy głód”.

Przyczyny bulimii 
• brak bliskiej osoby, z którym chora nie potrafi sobie poradzić 
• brak samoakceptacji 
• konflikty rodzinne 
• zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli 
• uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu 
• emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie

• podłoże genetyczne

Objawy bulimii

Podstawą do rozpoznania bulimii są trzy podstawowe objawy:
1) napady głodu, występujące w sposób regularny , w wyniku których bulimicy objadają się do granic możliwości;
2) zachowania kompensacyjne, czyli sposoby na utrzymanie odpowiedniej masy ciała (pomimo objadania się), wynikające z przesadnej dbałości o własną sylwetkę. Należą do nich: prowokowanie wymiotów, głodówki, diety, stosowanie środków przeczyszczających, moczopędnych oraz intensywne treningi fizyczne;
3) Chorobliwe skupianie się na jedzeniu, występowanie przymusu jedzenia, a jednocześnie chorobliwa obawa przed otyłością (niezwiązana z faktyczną masą ciała).

Inne objawy i następstwa bulimii

• Nawet jeśli wymienione powyżej objawy zostaną niezauważone przez otoczenie bulimika, pewnych następstw żarłoczności po prostu nie da się ukryć. Bulimia ma bowiem działanie wyniszczające dla ludzkiego ciała i psychiki. Prędzej czy później, takie zmiany stają się coraz bardziej widoczne. Należą do nich m.in.:
  - zmęczenie, brak energii, apatia,
  - odwodnienie, niedożywienie (m.in. brak witamin, mikroelementów w diecie),
  - bóle głowy, zły nastrój, podatność na depresję, uzależnienie od leków,
  - kłopoty ze strony układu pokarmowego (zaparcia, bóle, uszkodzenie przełyku, zgaga),
  - zaburzenia miesiączkowania,
  - schorzenia skórne (sucha skóra, rany na dłoniach od prowokowania wymiotów),
  - zniszczone zęby (szkliwo),
  - osłabienie układu pokarmowego,
  - złe wyniki prób wątrobowych,

Fakty i mity o bulimii

"Nie wymiotuję, to znaczy nie mam bulimii" – fałsz – prowokowanie wymiotów to tylko jedna z metod oprócz:

• przeczyszczanie się;

• okresy głodówki lub restrykcyjnej diety pomiędzy napadami;

• stosowanie leków zmniejszających łaknienie;

• stosowanie środków moczopędnych;

• wykonywanie niezwykle intensywnych ćwiczeń fizycznych;

• osoby chore na cukrzycę mogą kompensować napady modyfikując ilość przyjmowanej insuliny (tzw. diabulimia).

Czasem dana osoba łączy więcej niż jedną metodę kompensacji.

Bulimia oznacza wymiotowanie po każdym posiłku – fałsz - można po każdym a można raz na dzień

Na bulimię chorują tylko dziewczyny nastolatki – fałsz -

bulimia dotyczy nie tylko osób płci żeńskiej ( 10% chorych to mężczyźni) . To prawda, że oszacowany średnik wiek pojawiania się bulimii wynosi 12-17 lat (w ostatnich latach odnotowano tendencję do obniżania się tej wartości). Jednak chorują także osoby starsze.

Osobę chorą na bulimię można poznać po nadwadze/niedowadze – fałsz-

Wbrew pozorom większość osób chorujących na bulimię ma wagę w normie.

Na bulimię nie można umrzeć – fałsz -

Fizyczne konsekwencje bulimii to m.in. zaburzenie równowagi elektrolitowej czy uszkodzenia w obrębie układu pokarmowego (włącznie z pęknięciem żołądka lub przełyku). Przypadki takie mogą mieć skutki śmiertelne. Bulimii czasem towarzyszy depresja, która może być przyczyną prób samobójczych.

Bulimia to tylko odchudzanie, które wymknęło się spod kontroli – fałsz

Bulimia nie jest dietą odchudzającą. Bulimia to zaburzenie odżywiania.

Najlepszym sposobem wyleczenia się z bulimii jest po prostu zaprzestanie wymiotowania – fałsz-

Napady bulimiczne i różne formy ich kompensowania nie są kaprysem, ani kolejną dietą cud. W wielu aspektach bulimia przypomina uzależnienie, - tak jak alkoholik nie może 'po prostu' przestać pić, tak osoba chora na bulimię nie może 'po prostu' przestać

• Bulimia wspomaga odchudzanie i łatwo się z nią uporać -fałsz -

Zdecydowanie nie! Bulimia prowadzi do poważnych zaburzeń jest to choroba o podłożu psychicznym.

• Na bulimię chorują tylko anorektyczki – fałsz-

To absurd! Anoreksja bardzo często wiąże się z bulimią, jednak nie zawsze choroby te występują razem.

• Bulimia może doprowadzić do śmierci – prawda -

To niestety jest prawda. Jak już wiemy, bulimia to przede wszystkim problemy natury emocjonalnej, które mogą prowadzić do głębokiej depresji. W wielu przypadkach dochodzi do prób samobójczych, które niestety często kończą się tragicznie. Bulimia prowadzi także do zaburzenia gospodarki elektrolitowej, co za tym idzie – może doprowadzić do osłabienia mięśnia sercowego, a w konsekwencji także do zawału.

• Terapia u specjalisty to jedyne droga by wyjść z choroby – prawda-

Owszem, jedyna skuteczna. Osoby, które stosują samoleczenie, często doświadczają nawrotu choroby. Te, które skorzystały z pomocy psychoterapeuty i udały się na anonimową terapię, w 90% przypadków były w stanie poradzić sobie z dręczącym je problemem. Laicy nie mają pojęcia jak leczyć bulimię, zaś terapeuci specjalizujący się w tej chorobie, w oparciu o wiele prowadzonych przez siebie przypadków, do sprawy podejdą indywidualnie i profesjonalnie.

• Fora internetowe powiedzą mi jak wyleczyć bulimię – fałsz -

Nonsens! By wyleczyć bulimię potrzebna jest stała opieka psychoterapeuty. To problem podobny do alkoholizmu czy narkomanii, niejako uzależnienie.

 Bulimicy wykazują tendencję do zachowań autodestrukcyjnych – prawda -

Specjaliści twierdza, że u znacznej części osób cierpiących na bulimię występuje tendencja do zachowań autodestrukcyjnych, takich jak samookaleczanie się czy zażywanie środków odurzających. Wynika to między innymi z faktu, iż bulimicy mają bardzo zaniżoną samoocenę, uważają siebie za bezwartościowych i nieatrakcyjnych, często sami sobą gardzą.

• Bulimia jest chorobą uleczalną – prawda -

Choć bulimia, podobnie jak inne zaburzenia odżywiania o podłożu psychologicznym, jest bardzo trudna w leczeniu, przy doborze odpowiednich metod, wielu chorym udaje się całkowicie powrócić do normalnego funkcjonowania.

• Główną przyczyną śmierci bulimików jest samobójstwo – fałsz-

Jak twierdzą specjaliści, bulimia w skrajnych przypadkach może doprowadzić do śmierci chorego, jednak niemal 100% zgonów osób cierpiących na żarłoczność psychiczną spowodowana jest znacznym spadkiem ilości elektrolitów w organizmie.